Μανόλο, παρ' το αλλιώς πριν χάσεις το πρωτάθλημα

Ξέρετε από πότε έχει να πάρει η ΑΕΚ ΤΟ πρωτάθλημα; Από το 1994… Διανύουμε το 24ο έτος μια τεράστιας για τα δεδομένα του συλλόγου άνυδρης περιόδου. Το αμέσως προηγούμενο αρνητικό σερί κράτησε από το 1940 μέχρι το 1963, όταν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι σήμερα.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Όσοι βρισκόμαστε μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους μόνο να φανταστούμε μπορούμε την πίεση που δημιουργεί η χρονική απόσταση που χωρίζει την ομάδα από τη φυσική της θέση, εκείνης της συστηματικής διεκδίκησης του τίτλου. Εφέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια, η Ένωση μοιάζει –και είναι- ικανή να βάλει τέρμα στη δική της «πέτρινη» περίοδο και να προσθέσει το 2018 δίπλα στο 1994, στις σεζόν κατάκτησης του πρωταθλήματος.

Αγωνιστικός τιμονιέρης κάθε τέτοιας απόπειρας είναι εκ προοιμίου ο προπονητής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Μανόλο Χιμένεθ, ο οποίος κατάφερε με τη συμπεριφορά του να συγκεντρώσει πάνω του όλα τα φώτα του χθεσινού ντέρμπι. Το υψωμένο δάχτυλο του Ισπανού και όσα ακολούθησαν, έκλεψαν τη… δόξα από το γκολ του Μολέντο και το ρόλο του σφυρίγματος που ακούστηκε ή της δραματικής ισοφάρισης του Λιβάγια και τη συζήτηση για το αν υπήρξε ή όχι θέμα fair play.

Η απολογία του ήρθε σήμερα και μοιάζει ειλικρινής. Ακόμη κι αν δεν είναι αλλά πρόκειται για μια «προκάτ» αντίδραση που σε λίγες μέρες θα χρησιμοποιηθεί στην απολογία του στον αθλητικό δικαστή, μοιάζει αδιάφορο. Όπως επίσης αδιάφορο θα ήταν το πώς διαχειρίζεται τα νεύρα και τον θυμό του ως άνθρωπος, εάν η κάθε πράξη του δεν συνδεόταν ευθέως με τις ελπίδες της ΑΕΚ να πάρει τον τίτλο.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε πως η εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του Μανόλο ταιριάζει με εκείνη της φετινής Ένωσης, που δείχνει μια… ροκ ομάδα η οποία αρέσκεται στη μάγκικη προσέγγιση του παιχνιδιού. Με παίκτες που δεν μασάνε, που μανουριάζουν, που δεν κωλώνουν, δεν… δεν… δεν… Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Μανόλο είναι ακόμη ένας μαχητής και ως τέτοιος αντιμετωπίζεται. Και κάπως έτσι αποβάλλεται για δεύτερη φορά από τον πάγκο κατά τη διάρκεια αγώνα. «Παράσημο» που θα κουβαλάει κάθε φορά που θα κάνει κήρυγμα περί πειθαρχίας στον Βράνιες, τον Λιβάγια ή οποιονδήποτε άλλο και θα τους ζητά να συγκρατήσουν τα νεύρα τους.

Μπορεί εκείνοι να νιώθουν πιο άνετα απέναντι σ’ έναν προπονητή που δείχνει κατανόηση στα παραστρατήματά τους, εφόσον κι αυτός κάνει τα ίδια, αλλά η ΑΕΚ ως οργανισμός μάλλον θα πρέπει να προβληματιστεί από τη συμπεριφορά του, στο βαθμό που αυτή μπορεί να βάλει φρένο στις δικές της φιλοδοξίες.

Ο Χιμένεθ είναι ένας προπονητής που τακτικά ή σε θέματα διαχείρισης αγώνα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Σε αυτά θα έπρεπε να εξαντλείται η όποια κριτική του ασκείται. Και η αλήθεια είναι πως σε διάφορες περιπτώσεις έχει συζητηθεί το κατά πόσο είναι σε θέση -με καθαρά προπονητικούς όρους- να καθοδηγήσει τον δικέφαλο μέχρι την κορυφή. Εκεί στα… ψηλά τα πράγματα είναι δύσκολα και ο προπονητής Χιμένεθ θα πρέπει να βρει τρόπο για να αποδείξει ότι και ο ίδιος μεγαλώνει μαζί με την ΑΕΚ και αξίζει να βρίσκεται στο τιμόνι μιας επίδοξης πρωταθλήτριας.

Σε μια μάχη τίτλου συνήθως οι απώλειες πληρώνονται, όπως και τα λάθη. Στη Λεωφόρο ο Χιμένεθ έκανε ένα μεγάλο λάθος. Το υψωμένο δάχτυλο μπορεί να αξιολογηθεί με χίλιους δύο τρόπους σχετικά με τον χαρακτήρα και το ταμπεραμέντο του, αλλά αυτό το σκέλος δεν ενδιαφέρει πραγματικά κανέναν. Εκείνο που θα έπρεπε να προβληματίσει είναι μήπως αυτή η επαναλαμβανόμενη «θολούρα» στις περιπτώσεις που τα πράγματα ζορίζουν αποτελεί προπομπό μεγαλύτερων κακών, όχι γι’ αυτόν, αλλά για την ομάδα.

Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι τέτοιο που μπορεί στο τέλος της χρονιάς να πανηγυρίζει το πρωτάθλημα. Θα πρέπει να είναι τυφλός κάποιος για να μην το αντιληφθεί. Η πορεία μέχρι εκεί δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά με εμπόδια. Το δάχτυλο του Χιμένεθ είναι ακόμα ένα. Και ως τέτοιο, ως εμπόδιο δηλαδή, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και πρώτος σ’ αυτόν τον δρόμο συνειδητοποίησης του πόσο απαραίτητες είναι οι ισορροπίες για να μην φύγει το καράβι από τη ρότα του είναι ο ίδιος ο Χιμένεθ. Αν δεν συμπεριφέρεται ως ηγέτης και πρωταθλητής ίσως να μην γίνει ποτέ τέτοιος. Το πρόβλημα όμως είναι ότι θα πάρει και την ΑΕΚ στο λαιμό του.